Derde week in Finland

Maandag mochten we een dag meekijken op de Nursing school, hier in Lahti. Erg leuk maar toch ook spannend. We werden opgehaald door Tuula. Op school werden we al erg aangekeken want we waren daar toch vreemden.
Ze zijn hier in Finland op school niet zo streng als in Nederland. Sowieso kennen ze hier geen negatief studie advies. Iedereen die ‘problemen’ ondervind, in welke zin dan ook, krijgt een eigen weg toegewezen om alsnog het jaar te halen en hoeft geen jaar of half jaar terug te worden gezet. Als iemand niet aanwezig is in de morgen dan belt de docent naar de student om naar school te komen. De studenten kunnen zelfs te laat komen, want ze mogen toch elk moment de les in. ‘we zijn blij als de studenten komen opdagen’ zei een van de docenten. We wisten niet wat we hoorde. Tuula gaf zelfs een voorbeeld dat op een andere opleiding er op school ontbijt werd gegeven om de studenten zo makkelijker naar school te laten komen.
De eerste les die we volgde was een les van Tuula, deze ging over medisch rekenen en pijnmedicatie bij artrose en reuma. Tuula wilde in eerste instantie de les in het Engels geven en vroeg de studenten om ook in het Engels te praten maar van dat tweede was geen sprake, niemand durfde in het Engels vragen te stellen. Het werd dus een gehele les in het Fins, niet erg, maar we konden er dus ook vrij weinig van volgen.
De tweede les was van een hele leuke spontane docent Aria. Ze gaf ‘les’ aan een klas dat elkaar ook nog niet echt kende. Dat kwam goed uit, waren we dus niet de enige nieuwe. Echt les was het niet. Het was meer een kennismaking met elkaar en met de verschillende landen Finland en Nederland. De studenten en ons werd gevraagd om zich voor te stellen in het Engels door middel van een sleutelbos. Met ongemak op hun gezichten te zien stelde de meeste zich voor in het Engels. Het was best spannend om zoveel van de aandacht te krijgen, het was net aapjes kijken. Het spannendste moment kwam pas toen we naar een ander lokaal verhuisde waar nog een klas zat. Daar moesten Kelly en ik voor de twee klassen komen staan en ging de docent in het Engels ons een soort van interviewen. Wij moesten wat vertellen over de Nederlandse scholen en vooropleidingen. Stonden we daar voor 50 studenten. Er waren maar 2 studenten die ook daadwerkelijk vragen aan ons durfde te stellen. Dit waren voornamelijk vragen over wat we van het land vonden en wat verschillen waren met onze gewoonten en gebruiken. Een vraag was wat het grootste verschil was tussen Nederlanders en Finnen. Voor ik het wist zei ik het drank gebruik.. dat was niet de bedoeling om dat zo voor de klas te zeggen, iedereen begon te lachen. Maar stiekem denk ik dat wel, het is zo ongelooflijk hoeveel deze mensen kunnen drinken. Daarna voegde we er nog aan toe dat het heel vriendelijk volk is, dat ze goed Engels kunnen spreken en dat, zeker op onze stageplek, ze zo ontzettend liefdevol zijn naar de bewoners toe. Ik denk eigenlijk dat er niet zo heel veel verschil zit tussen Nederlanders en Finnen, alleen dat de Nederlanders veel directer zijn en meer recht voor hun raap. Gelukkig waren er geen vragen meer uit de klas verder en konden we weer gaan zitten. Het was erg leuk om lessen op school mee te maken.
In de pauze werden we vergezeld door twee Finse meiden, 17 en 18 jaar. Erg lief, ze vonden het een beetje eng om Engels met ons te praten maar ze deden hun best!

woensdag mochten we een dag meelopen met de thuiszorg. Ik liep mee met Virpi, een verpleegkundige. Het was erg leuk om die Finse ouderenwoningen te zien. Sommige erg klein en smoezelig de andere vrij groot en netjes. De ouderen moeten zelf betalen voor de schoonmaak voor hun huis. De huishoudelijke hulp komt 1 keer per maand daar betaal je dan 20 tot 40 euro voor ongeveer. Sommige ouderen kunnen het gewoon niet betalen, die huizen van deze mensen zagen er dan ook niet zo fris uit. De verpleging werkt in de thuiszorg met een telefoon met onder andere de volgende functies: gegevens cliënt, rapportage, verpleegplannen, medicijnlijst en een timer om de tijd te kunnen meten dat ze bij een cliënt zorg kunnen verlenen. Met de telefoon kunnen ze de deuren van de cliënten openmaken, gek idee vond ik. Er wordt niet gewacht tot de deur wordt opengemaakt door de cliënt, Nee! ze gaan gelijk na het aanbellen naar binnen.
De ouderen die Virpi en ik bezochten waren erg leuk en ze vonden het leuk dat ik erbij was. Een charmante oude man wilde van alles over Nederland weten. Hij wilde graag met mij mee naar Nederland en we zouden dan samen gaan dansen, want vroeger danste hij ook. Probeer dan maar eens je lach in te houden.
Het is toch wel erg jammer dat ik niet beter Fins kan spreken. Ik zou zo graag met de Finse ouderen willen praten. Ze zijn zo lief en ik wil zo graag dingen aan ze vragen en vertellen.
De laatste man die we bezochten was een oudere man die in een zelfgebouwd huis woont. Erg leuk en mooi ingedeeld, leuk om te zien met een uitzicht op het bos waar je jaloers van wordt. Deze meneer zijn vrouw leeft ook nog, ze leven wel gescheiden want zijn vrouw woont in een verpleeghuis. Ze hebben elkaar al een jaar niet meer gezien.. ik vond het erg sneu. Het is al een hele opgave om samen oud te worden.
De thuiszorg in Finland heeft, net als in Nederland, een grote druk op haar schouders. Er zijn te weinig verpleegkundigen en de gemeente geeft te weinig geld om echte ‘goede zorg’ te kunnen verlenen. Virpi vertelde dat ze de werkdruk te hoog vind in de thuiszorg. Ik heb een erg leuke dag gehad in de thuiszorg.
woensdag na het werken zijn we weer naar een meer geweest, lekker liggen zonnen en ik heb mijn eerste echte duik in een Fins meer genomen.
Vrijdag was inmiddels aangebroken, Kelly en ik gingen deze dag naar de hoofdstad van Estland, Tallinn. Met de trein naar Helsinki en daar overstappen op een boot naar Estland. Eenmaal in Helsinki aangekomen gingen we meteen opzoek naar de haven. We hadden een uur om te lopen over 3 km, dat moest te doen zijn. Althans dat dachten we. Deze rit van 3 km bleek helemaal geen 3 km te zijn wat ons is verteld bij een toeristen informatie punt. Met de kaart van Helsinki bij de hand probeerde we de uitgestippelde weg te lopen. Helaas bleek deze moeilijker te zijn omdat de wegen niet allemaal zo recht liepen. We kwamen aan bij een verkooppunt van de boottickets. De vrouw achter de balie vertelde dat we een half uur van te voren bij de boot moesten zijn om in te checken.. ook dit was nieuwe informatie voor ons. Als we deze informatie van te voren te horen hadden gekregen wisten wij ook al dat we de boot niet zouden redden. Helaas in plaats van 10:30 konden wij pas de boot nemen van 13:30. We kwamen om 15:30 aan in Tallinn, onze plannen waren aangepast en we hadden 4 uur de tijd om rond te wandelen in de Old Town van Tallinn. Een ontzettend leuk, mooi en oud stadscentrum wat uit de middeleeuwse tijd komt. We hadden een museum bezocht met historische militaire apparaten, kleding, infrastructuur en martelbanken. Om nog even in deze oorlogssfeer te blijven zaten we uiteindelijk nog opgesloten toen we een poging deden om het museum te verlaten. De hekken en deuren waar we vandaan kwamen zaten op slot en moesten geopend worden door het personeel.
Om 19.30 hadden we de boot terug, 21:30 kwamen we aan in Helsinki en gingen we de trein weer in. We waren kapot, we hadden die dag 30 km gelopen in totaal.
Zaterdag was weer een childag. Samen met Jani en Petri die hier in Lahti wonen zijn we naar een meer geweest hier in de buurt. In de avond zijn we met zijn vieren uiteten geweest. Voor mij mijn eerste gerecht met vis, het was heerlijk. Petri had een verjaardagsfeestje van zijn vriend in het park. De meeste mensen vieren hun verjaardag op zo’n mooie zomerdag niet thuis. Als ze dat wel doen dan is het de gewoonte dat de gasten hun eigen drank meenemen. Dit feestje was bij het meer op het grasveld. Wij zijn meegegaan naar het park en troffen daar een groep gasten aan met lange haren, piercings, tattoos, drank en er hing een wietlucht. Kelly en ik keken elkaar aan en vroegen ons af wat wij hier deden.. We werden voorgesteld aan een paar gasten en we gingen op een kleedje erbij zitten. ‘Ik weet het pap en mam, dit hadden jullie niet goed gekeurd’. Na wat gepraat kwamen wij erachter dat het allemaal hele aardige gasten waren, ze zagen er ruiger uit dan ze in werkelijkheid waren. Een meid die zich later bij de groep voegde vertelde mij al 7 x in Amsterdam te zijn geweest, ze vind het daar zo geweldig en wilt er graag naartoe verhuizen. Ze kon mij nog meer vertellen over de stad dan ik al wist.
De volgende dag, zondag, zijn we met Jani en Petri naar Kouvola gereden met de auto. Ik was zo blij dat deze dag nog door ging. We hebben daar het natuurpark Repovesie bezocht. Petri zijn idee was om voor ons de toeristische autorit te nemen naar het park, deze duurde maar liefst 3 uur. Met een mooie tussenstop bij een meer reden we door naar het park waar we om 17:00 uur aankwamen. Het was zo prachtig, we liepen een route van 6 km. Het eerste obstakel was een loopbrug van 20 meter over het water. Het was zo gaaf om dat eens mee te maken. Natuurlijk ook een beetje eng want dat wiebelt op en neer als er meer mensen oplopen. Daarna hebben we worstjes gebraden op een soort kampvuur daar. Er was een prachtig meer waar je goed kon zwemmen. Helaas hadden Kelly en ik onze zwemkleding niet bij ons. We keken elkaar aan en dachten hetzelfde: ‘We gaan het gewoon doen!’ In een afgelegen plekje konden we in ons ongepaste ondergoed het water betreden zodat niemand ons zag. Na de rest van de route gelopen, en foto’s gemaakt te hebben moesten we met een pondje overvaren en kwamen we aan het einde van de route. Voor de terugweg hebben we gekozen voor de autorit van 1,5 uur in plaats van 3 uur. We kwamen om 21:30 terug bij het hotel.